Judge by the cover

Stockholmers love to read. Summertime-lack-of-free-morning-paper-crisis makes them read even more books than usual, which is particularly visible during my tube ride to work in the morning (it's empty, so one gets to see more than the back of a co-traveller in front). They read paperbacks, mostly romance and crime, which is better than nothing, say I, the one who judge people by their cover.

A pick-a-book place should be available on all major tube stations in Stockholm, I think. Spots like that are wonderful: on the boat that L takes to work every day there is a bookshelf where the travellers can leave books that they do not want to have, for other passangers to pick them up. You leave Mari Jungstedt, pick up Henning Mankell. For example. No money needed, no strange librarian either.

We saw a spot like that in our hotel on Samui this summer. Mostly Scandinavian books, which means that the habit of leaving the books you have read already and do not want to keep is typical to the region. One of the reasons I like it here, actually. The one that makes me like it a lot!

Launching another M

Marta, a girl of many faces, my sweet friend whom I am seeing no later than tomorrow night at the Poznan airport, is writing a blog. You can find it here! From countryside with love.

Nightswimming

Zielone curry

Jesteśmy z powrotem. Odzwyczajam ciało od kołysania: oceanu i samolotów. Przyzwyczajam je do dobrego chłodu, tego niepochodzącego z wrednych klimatyzatorów.

Jestem znacznie mniej brązowa, niż to się wydawało w gorącym słońcu dziewiątego równoleżnika Samui. Nie szkodzi.

Tęskno mi za zielonym curry, za kundlami na plaży i zieloną herbatą w chińskich barach.

***

We are back. My body is getting un-used from the wavy oceans and airplanes. Getting used to the good cold, not the one coming from the nasty air condition.

I am much less brown than it seemed in the sun of 9 degrees north of equator of Koh Samui, but that's ok.

I miss green curry, dogs on the beach and green tea in Chinese bars.

Do I bow back?

We landed in Bangkok some hours ago and stepped outside the airport's door. It was like sumberging in a warm, fruit soup. We went back inside and checked in to Koh Samui. Eating popcorn in Bangkok Airways lounge and blogging now, dizzy from the lack of sleep, from the humid air that does not follow the strict laws of air condition.

Question: do I bow back when Thai people bow at me? Anyone?

Doing plenty, doing nothing, getting book pages wet by salty water fingers

What I like about travelling:
- waking up early, getting ready, going out in a sunny, fresh air, breathing in, sure that wonderful things are just about to happen
- waking up late, not knowing about it
- doing plenty during one day
- doing absolutely nothing during the next day
- getting book's pages wet from salty water (reading on the beach!)
- sending my friends and family an airport sms: I'm just about to take off. I just landed safely.
- thinking at least once while being away from home: hey, why don't I change my life, move here and sell ice-creams?

We are off to the East: first Thailand, later Poland. We are leaving Stockholm in its lightest time. Made a decision yesterday that next year we will travel to the North to see the midnight sun and get devoured by mosquitoes.

Hang in there!

Szaleństwo Midsommar

Jutro Midsommarafton. Mid-sommar: jakby była połowa, a nie początek lata. Szwedzi są dumni ze swoich pogańskich tradycji. Z tego, że Boże Narodzenie nazywa się Jul i jest świętem światła, które ginie w ciemności skandynawskiej nocy i właśnie tego dnia jego cykl się odwraca a ludzie nabierają nadziei na jasność.

Ale nie o tym miało być. W Midsommar słońce nad Półwyspem stoi wysoko. Szwedzi - dumni poganie czczą je - wlewając w siebie morze wódki pod śledzia i młode ziemniaki z koprem. Sztokholm jest nieczynny do niedzielnego odwołania, miasto pustoszeje a ja przypominam sobie, gdy niedoświadczeni i głodni biegaliśmy po mieście z D i L, modląc się pod zamkniętymi drzwiami wszystkich sushibarów w mieście.

Co się zdarzyło w Dolinie Muminków w Midsommar? Wybuch wulkanu spowodował straszną powódź, która wygoniła rodzinę z niebieskiego domu i zmusiła ich do zamieszkania w unoszącym się na wodzie teatrze. Nie dajcie się zniechęcić okropnej japońskiej adaptacji. Tove Jansson była mądrą babą, jej wyobraźnia powołała do życia świat tylko pozornie błogi i bezpieczny. Oprócz wybuchających wulkanów i majaczących nad górami komet postaciom w Dolinie grozi to co nam, z obsesyjnym sprzątaniem, samotnym zbieraniem okazów do zielnika i zmarzniętą pod niektórymi postaciami ziemią. Niewidoczne dziecko, które staje się widzialne dzieki własnej złości, mama Muminka, która poznaje swojego synka przemienionego magią czarnego kapelusza i Wuj Truj, przekonany, że wszyscy świetnie się bawią, jak on idzie spać - są tutaj, we mnie. Nie mogą zasnąć, tęsknią za przyjaciółmi, piszą pamiętniki.