Po zimie z powrotem do mojego Szto

No więc wracaliśmy wczoraj wieczorem z L do domu, pierwszy raz wiosennego, jasnego wieczoru, nie mogąc się nadziwić jasności na zachodniej stronie nieba po godzinie 20, wdychając powietrze, które pachniało CZYMŚ.

Jak w Dolinie Muminków w parku niedaleko domu panował wiosenny ruch. W drzewach zamieszanie, ptaki, które powinny już dawno spać szamotały się między gałęziami odużone jasnością. A pod drzewami - szczur sprzątał norę, przebierał łapkami w patykach i zwiędłych liściach, rył nosem w mokrej ziemi pachnącej CZYMŚ. Zachwyciliśmy się szczurem, nawet ja, zapominając, jak bardzo przeraża mnie ich ciągła obecność w mieście, w którym mieszkam, bo najwazniejszy był ZNAK, ze ziemia pachnie, skoro komuś, czemuś chce się w niej ryć spragionym zapachów nosem. Szczur czmychnął do nory, my do domu, a przed snem zaciągnęliśmy roletę chroniącą przed przebudzeniem o 5 rano, kiedy wstaje słońce.

Jest z nami coś serio nie tak

Bo dzisiaj w Sztokholmie świeci słońce. Dowiedzieć się mógł tego każdy z radia, jeśli nie zauważył po wstaniu z łóżka. Na Facebooku znajomi stąd komentują, bo przecież świeci słońce. Nie mogę pracować, bo nagle okazało się, że gdy świeci słońce, to odbija się od mojego monitora (pracuję w nowym biurze od końca stycznia i dotąd nie miałam okazji zauważyć). Słońcu udało się podczas kilkugodzinnego tournee po niebie stopić resztki wstrętnego śniegu i zostać królową balu, dancing queen, famous for a day, a M podczas lanczowej przechadzki (wyszła, bo ŚWIECI SŁOŃCE), zarejestrowała faceta z teczką w samej koszuli i pannę w sandałkach. A jest plus pięć.

A ja muszę kupić sobie roletę do nowej sypialni, bo jeśli słońce rzeczywiście będzie świecić w moje okna rankami, to od 5.30 nie ma szans na sen, ponieważ sypialnia od wschodu. Choć L twierdzi, że się nie opłaca - na najjaśniejsze tygodnie roku spodziewamy się przecież naszej najjaśniejszej córki, która już teraz sygnalizuje, że okolice piątej AM to świetny czas na przebudzenie. Zwłaszcza, jeśli świeci słońce.

Sve w moim sercu

Kiedy myślę Szwecja, widzę:

Świetne ciuchy:

Fantastyczne meble:

I morze kiczu podczas narodowego sportu każdej późnej zimy w Szwecji: eliminacji do Konkursu Eurowizji. Szwedzi mają w domach designerskie wazony, noszą ciuchy od Whyred i Acne, ubierają dzieciaki w ekologiczne pieluchy i uważają, że płacenie podatków jest sexy. No i gdzieś, kiedyś tę falę dobrego smaku, politycznej poprawności i zdrowego trybu życia przełamuje ten koszmarny konkurs. Z milionem eliminacji, całymi stronami debat w poważnych dziennikach i oburzeniem, gdy majowe zmagania wygra przedstawiciel Mołdawii. W sobotę finał, żeby nie słuchać piosenek-kandydatek przełączyłam się w domu na program 2 szwedzkiego radia, który puszcza muzykę poważną. Ale Melodifestivalen czyha na mnie wszędzie, dziś z rana dopadł dźwiękami jednej z konkursowych piosenek wyciekającymi z nieszczelnych słuchawek pewnej Bardzo Designersko Ubranej Lady, która podczas jazdy metrem najwyraźniej postanowiła wybrać swoją ulubioną piosenkę-kandydatkę. Wielkie emocje już w sobotę. Będziemy siedzieć z L na kanapie, a w naszym niewłączonym telewizorze będzie odbijał się Konkurs, refleksja z wszystkich telewizorów w bloku na przeciwko jednocześnie.

Same same but different

Uwielbiamy wyjeżdżać na wakacje, ale wtedy zawsze mieszkamy jakby w tym samym hotelu. Przynajmniej jeśli chodzi o widok z okna. Celowo rezygnujemy z absurdalnego dopłacania za sea view, bo na sea chodzimy sobie popatrzeć we własnym zakresie, a z okien hotelowego pokoju podglądamy ludzi. Na pierwszym zdjęciu view z hotelu z Bangkoku, na drugim z Las Palmas. Można się dzięki takim widokom dowiedzieć między innymi, że Tajowie na dachach grywają w karty, a Hiszpanie (Kanarczycy?) wyprowadzają na nie swoje psy. O.

Z brzuchem w Sve

Bo jednak nie jest tak, że wszędzie w ciąży jest tak samo. W Szwecji jest zupełnie szczególnie, pewnie podobnie jest w całej nordyckiej sferze, która do spraw zdrowia i ludzkiego ciała ma zupełnie szczególny stosunek.

A więc dlaczego tak mi dobrze w ciąży w Szwecji? Bo uzyskałam dzięki niej, a także dzięki kilku cudownym położnym, które dotychczas spotkałam, wiarę w swoje ciało. W to, że ono wie, jak sobie z tą normalną/nienormalną sytuacją poradzić, że jest w nim genetyczna, stara mądrość i wiedza, dzięki której poczęło się nasze dziecko (i pewnie za sprawą której straciliśmy poprzednią ciążę), i za sprawą której rośnie we mnie tak wspaniale, bez udziału leków, inwazyjnych badań, medycznego czary-mary. Medycyna jest obecna podczas moich spotkań z położną, która podczas wypytywania o samopoczucie i stany emocjonalne i "co w pracy" pobiera mi krew, sprawdza tętno dziewczynki i każe siusiać do kubka. Ale przede wszystkim dba o to, żebym się czuła bezpiecznie, dobrze, powtarza, jak pięknie wyglądam, jak cudowny jest brzuch na początku szóstego miesiąca i wciąż przypomina: Poradzisz sobie, Marta! A ja czuję, że sobie poradzę. Magiczne spotkania z położną Vibeke, czasem zabawną - wciąż podkreśla, jaką jestem młodą mamą, bo średnia wieku dla takich mam jak ja w Sztokholmie to z 34 lata - sprawiają, że ufam naturze. Bo w końcu już tyle się za jej sprawą stało i dzieje się wciąż w krainie po drugiej stronie pępka.

Gdy traciliśmy poprzednią ciążę, po okresie rozżalenia i złości pozwoliliśmy chyba przemówić w końcu do siebie spokojnemu głosowi lekarzy, którzy z dużą delikatnością ale i wiarą mówili o tym, że zazwyczaj natura i ciało wie lepiej niż emocje człowieka. Teraz, gdy wszystko idzie dobrze, nie widujemy lekarzy, ponieważ system stwarza nam możliwość nawiązania więzi z kimś doświadczonym i wykształconym w dziedzinie, która graniczy z medycyną, ale nie traktuje o chorobach.

Teraz wiem, co mam robić jeśli zauważę niepokojące objawy, ale wiem również, że nie wolno mi przeżyć ciąży zamęczając się myślami o zagrożeniach. Na koniec każdej wizyty Vibeke przypomina: Ciesz się ciążą, Marta, nie zapomnij cieszyć się ciążą. Tak, jakby mówiła: Ciesz się, że jesteś kobietą, popatrz, jaką masz w sobie siłę.

Choć wieczorami, gdy zasypiam, czuję, że największą siłę mają nóżki naszej córki, odbywającej właśnie spacer w kierunku nocnych przygód.