Silly cheap IKEA ghost

Wczoraj około 17, ja gotuję obiad, L ociepla okno w pokoju czekającym na naszego czwartkowego gościa (musi mieć ciepło, w końcu przyjeżdża z RPA, a tam teraz początek lata!). Zapalam świeczki na kuchennym stole, jemy, sprzątam po obiedzie, godzinne pogaduchy z mamą na sky, dwa ostatnie odcinki "Homicide. Life on the Streets" na dvd, chwila czytania, szybki prysznic i do łóżka. Przed snem spełniam małe rytuały, jednym z nich jest szklanka wody na nocnym, spotykamy się z L w ciemnej kuchni przy zlewie, a kuchnia otoczona jakimś dziwnym blaskiem. Sąsiedzi z przeciwka rozwiesili już co prawda świąteczne dekoracje, ale źródło światła jest znacznie bliżej, na naszym stole pod oknem pali się jedna z czterech świeczek, które wiele godzin wcześniej zapalilam gotując obiad. Wszystkie pozostałe zgaszone, ale nie wypalone do końca. Patrzymy na siebie myśląc dokładnie to samo: did you light that candle? Ja wiem, że jej nie zapalilam, wściekam się na L, że mnie straszy, że świeczka, głupi podgrzewacz z IKEI nie może się palić tyle godzin, że wszystkie pozostałe wyglądają na zgaszone, tylko ta jedna - jakby paliła się od jakiegoś czasu. Ale nie tyle godzin! Znam L i repertuar jego pomysłów i wiem, że wytrzymałby być może do pierwszej oznaki strachu z mojej strony i przyznał się do żartu. Zapalamy światła w kuchni, gasimy cholerną świeczkę i debatujemy. Nic nie wskazuje na to, żeby którekolwiek z nas zgasiło świeczki po obiedzie, ani żeby zapalilo tylko tę jedną po kilku godzinach. Ok, nie jesteśmy w naszym domu sami. L, wychowany na historiach swojej babci, przekonanej, że świat wypełniony jest duszami tych, którzy mają kłopoty z dotarciem na drugą stronę, mówi: Idź sobie, nie chcemy żebyś tu był. Ja: Albo zostań, ale nas nie strasz. Nie chcemy się ciebie bać. Zastanawiamy się chwilę, czy dotarło... Gasimy światła. Dobranoc, duchu!

***

Yesterday, around 5 pm, I cook, L busy preparing the room for our Thursday guest (the South African teacher, she needs to have it warm, we don't want to risk thermal shock!). I lighten the candles on the kitchen table, we eat, I clean, hava an hour chat with mom on skype, we watch two last episodes on "Homicide. Life on the streets", read a bit, take a warm shower and go to bed. I remember about a glass of water on my night table, L is still in the bathroom and we meet in the dark kitchen. Dark? It's drowned in a strange blinking light. The neighbors from across the street have already put up the Christmas decoration, but the source of light is much closer, on our kitchen table! One of the candles is still lit, but the silly cheap IKEA candles do not last that long! I look at L, mad because he seems to have played a joke on me, but I know he would give it up as soon as I seem scared enough. We light all the lights, put out the candle, sit at the table and wonder, sure that none of us neighter put out the other candles nor lit that only one later on. L, brought up by a grandma convinced that the world is full of souls that have problems finding their way out to the other side says: Please go, we don't want you here. I say: Ok, you can stay, but we don't want to be afraid of you. For a while we sit wondering if he registered. We switch the lights off. Good night, ghost!